Tot de jaren '80 geloofden artsen dat baby's niets konden voelen. Er werden zelfs operaties uitgevoerd zonder verdoving. Inmiddels weten we dat baby's alles voelen wat mama voelt! Stel je dat eens voor, dat je als klein wezentje in de buik van mama zit. Een kleine ruimte, warm, donker, vervormde geluiden komen binnen en dus regelmatig allerlei gevoelens die door je heen gaan. Maar je hebt geen enkel idee van wat hier buiten allemaal is. Je hebt geen enkele context en je kunt die geluiden en gevoelens en wisselingen van licht en donker niet plaatsen. Je hebt geen idee, maar je gaat wel geloven dat het met jou te maken heeft. Al die dingen waar mama mee te maken krijgt wanneer ze zwanger is, betrek je op jezelf!

Nu wil iedere vrouw graag een fijne zwangerschap en een ideale bevalling, maar dat is helaas niet de realiteit. Soms dienen twijfel, onzekerheid en angst zich aan. Vanuit menselijk oogpunt gezien is dit ook heel normaal. Maar als  je de voorstelling van zojuist hier naast legt, zul je begrijpen dat het voor de ontwikkeling van de baby niet zo handig is. Dus, hoewel het niemand zijn schuld is, zijn er wel oorzaken. En die oorzaken kunnen tot gevolg hebben dat wij met een overtuiging rondlopen, waar we bewust misschien zelfs van weten dat het niet klopt, maar die ons onbewust patronen en strategieën laat toepassen die al lang niet meer helpend voor ons zijn.

Ik schreef al dat we vanaf het moment van de conceptie celgeheugen ontwikkelen. Ik heb het hier dus niet over een herinnering. Maar de energie van waaruit de conceptie tot stand komt wordt opgeslagen tijdens de samensmelting van de eicel en de zaadcel. Het maakt dus al verschil uit of een kind verwekt wordt vanuit liefde, of met agressie, in een dronken bui of vanuit KI of IVF. 

En zo zijn er meer momenten tijdens de zwangerschap en de bevalling die tekenend kunnen zijn in de vorming van onze persoonlijkheid.

Het tweede moment is namelijk het moment waarop de bevruchte eicel zich innestelt in de baarmoeder. Hierbij maakt het een verschil of het vruchtje terecht komt in een "schone" baarmoeder of in een baarmoeder waar trauma heeft plaatsgevonden, zoals een miskraam of een abortus, maar ook sexueel geweld zorgt voor een onprettige sfeer. En ook die energie wordt opgeslagen in het celgeheugen.

Het volgende belangrijke moment, is het het moment waarop moeder ontdekt dat ze zwanger is. Wat is haar eerste reactie? Is ze blij, verward, gelukkig, vertwijfeld, opgelucht? Afhankelijk van hoe oud het vruchtje dan is wordt het opgeslagen in het celgeheugen of al in het emotionele geheugen. Het kan dus zijn dat wanneer mama bijvoorbeeld schrikt en denkt "Wil ik dit wel??", dat het kind zich later gaat afvragen of het wel gewenst is, omdat het het gevoel heeft ongewenst te zijn. En op die manier kan ook de reactie van mama een imprint achterlaten wanneer ze ontdekt of ze een jongetje of een meisje krijgt. 

Zoals ik al schreef voelt de baby alles wat mama voelt, maar het heeft geen idee van de context waarin dit alles gebeurt en het betrekt het allemaal op zichzelf. 

En wij zijn het allemaal op onszelf gaan betrekken!

De bevalling is een ander belangrijk moment in de vorming van onze persoonlijkheid en de overtuigingen die we met ons meedragen. In de ideale bevalling is het het kindje dat de timing bepaalt en aan geeft dat het er klaar voor is om geboren te worden. Het is de eerste samenwerking tussen moeder en kind en het is ook de eerste succeservaring van de baby. De bevalling vindt plaats in een veilige, intieme setting en op een natuurlijke wijze, waardoor er ook bij moeder een oerkracht ontstaat en een innerlijke wijsheid loskomt om deze samenwerking tot een succes te maken.

Maar ook hier zijn er soms oorzaken waardoor een ideale geboorte niet mogelijk is. De manier waarop we geboren worden. Wanneer de bevalling ingeleid wordt, mag het kind niet zelf bepalen wanneer het geboren wordt. En wat we vaak zien is dat zij later in hun leven een gevoel hebben geen tijd te hebben of altijd te laat komen voor afspraken. Kinderen die gehaald worden met een verlostang of een zuignap hebben niet op eigen kracht hun weg door het geboortekanaal afgelegd. Vaak nemen zij de overtuiging mee dat ze het niet alleen kunnen. En wanneer een keizersnede noodzakelijk is, heeft het kind helemaal geen kans gehad om door het geboortekanaal te gaan. En wat we dan vaak zien is dat zij later in hun leven heel veel moeite hebben met het nemen van hindernissen.

Dus je ziet hoe bepalend de pre- en perinatale fase kan zijn zonder dat we hier zelf invloed op hadden. En niet alleen onze persoonlijk wordt hier gevormd, ook de band met onze moeder wordt hier mede door bepaald. Hierover kun je meer lezen in het blog "Oorzaken van onveilige hechting".

Misschien herken je wel bepaalde elementen uit je eigen leven of misschien herken je het bij je kinderen. Toen hadden we er geen invloed op, maar nu wel. Afhankelijk of jij je eigen geboorte of de geboorte van je kinderen nog eens over zou willen doen, kun je er voor kiezen om een rebirthing sessie of een hechtingssessie te doen. Door de zwangerschap en de bevalling opnieuw te beleven, maar nu onder de meest ideale omstandigheden, zet je onbewuste een knop om en daarmee verandert ook dat gevoel of dat idee dat als een rode draad door leven liep.