Het hechtingsproces is een heel belangrijk proces dat plaats vindt tijdens de zwangerschap en de eerste levensjaren van het jonge kind. De primaire levensbehoefte zijn hierbij heel belangrijk. Naast voeding, verzorging hebben we ook primair behoefte aan veiligheid, geborgenheid en liefde. 

Nu is het in de natuur zo dat álle moeders zich hechten aan hun kind, ongeacht hun eigen achtergrond of ervaringen. Tenzij er sprake is van Hechting Verstorende Gebeurtenissen. In het geval van Hechting Verstorende Gebeurtenissen zal elke andere moeder zich ook niet kunnen hechten aan het kind. 

Hechting verstorende gebeurtenissen kunnen optreden tijdens de zwangerschap wanneer de moeder zo veel stress ervaart dat ze niet met haar aandacht bij het kindje in haar buik kan zijn. Denk aan angst, geldzorgen, slechte relatie, rouwverwerking van een dierbare of miskraam kunnen een zwangere vrouw beletten om al contact te maken met het kindje. Maar ook een moeizame bevalling kan een gezonde hechting in de weg staan. En zeker wanneer moeder en kind gescheiden worden na de bevalling heeft dit een grote impact op het hechtingsproces. Ziekte bij moeder of kind vlak na de bevalling, een relatiebreuk of een sterfgeval van een dierbare zijn situaties waardoor de moeder wellicht emotioneel of fysiek niet zo bij haar kind betrokken kan zijn als ze graag zou willen.

Ik vind het heel belangrijk om hier met nadruk op te wijzen dat het dus niemand zijn schuld is! Wanneer er sprake is van een verstoorde hechting komt dat door de omstandigheden van de situatie.

Een moeder die niet gehecht is aan haar kind voelt zich daarover meestal verschrikkelijk. Ze denkt dat er iets mis is met haar kind, of nog erger dat ze een slecht mens of een slechte moeder is. Ze realiseert zich meestal niet dat de slechte band vaak het gevolg is van een ongelukkig toeval.

En ook voor het kind heeft dit gevolgen op emotioneel, sociaal en cognitief vlak. De kinderen hebben zich nooit veilig kunnen hechten aan een volwassenen en hierdoor gedragen zich vaak "onhebbelijk". Op hun manier zijn ze continu op zoek naar die veiligheid en gaan daarbij op zoek naar "de grens". Andere kinderen zoeken die veiligheid juist in zichzelf, waardoor het moeilijk is om met ze in contact te komen. En ook astma wordt in verband gebracht met een onveilige hechting.

Dus Hechting Verstorende Gebeurtenissen kunnen iedereen overkomen! En ze hebben soms verstrekkende gevolgen voor de zowel de moeder, als het kind als ook voor de rest van het gezin. Maar zo hoeft het niet te blijven! Niemand kiest hiervoor, maar je kunt er wel voor kiezen om die hechtingsband met je kind te herstellen!

En gelukkig hebben wij hier een hele mooie techniek voor die ons in staat stelt om die hechting alsnog tot stand te brengen, waardoor er zowel bij de moeder als bij het kind dingen veranderen die voor beide het leven prettiger maken. Deze techniek is ontwikkeld door Ph.D. Anthony Madrid. Hij heeft meer dan 30 jaar ervaring als kinderpsycholoog en hoogleraar aan de Universiteit van San Francisco. Zijn onderzoeksgebied is moeder-kind hechting en kinderastma. 

Ik zeg met recht dat het een hele mooie techniek is. De moeders bij wie ik deze techniek al heb toegepast, omschrijven het allemaal als "Een hele bijzondere ervaring", waren ontroerd, opgelucht. De veranderingen die hierdoor ook bij hun kind ontstaan, zijn uiteraard heel divers. Sommige kinderen zoeken ineens veel meer toenadering en gedragen zich gewoon anders. Bij andere kinderen verdwijnen buikpijn klachten, allergieën en zelfs kinderen die al jarenlang astma hebben, kunnen ineens medicijnvrij door het leven.

Lees hieronder het verhaal van één van deze moeders. Zij nam contact met mij vanwege haar 13-jarige zoon.